ทีมงาน 2Baht.com เคยมาเยือนอำเภอแม่สอด จ.ตาก เมื่อ 5 ปีก่อน ระหว่างเดินทางกลับจากน้ำตกทีลอซู อ.อุ้มผาง ตอนนั้นแม่สอดยังดูเป็นเมืองที่ไม่มีอะไร หรืออาจเพราะว่ามาพอดีกับช่วงด่านปิดด้วย แต่พอมาวันนี้ภาพเดิมๆ เหล่านั้นถูกเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะการค้าชายแดนระหว่างแม่สอดกับฝั่งพม่า ที่บูมมากในช่วงไม่กี่ปีมานี้
เขตเศรษฐกิจแม่สอด การค้าชายแดนที่น่าจับตามอง
ทริปสั้นๆ นี้ เราได้ไกด์ท้องถิ่น ซึ่งก็เป็นรุ่นพี่ที่ย้ายมาทำงานแม่สอดเมื่อ 2 ปีก่อน มาเล่าความเปลี่ยนแปลงของหัวเมืองนี้ให้ฟังคร่าวๆ ระหว่างรอทำบัตรผ่านแดนซึ่งก็ทำไม่ยาก แค่พกบัตรประชาชนมาเท่านั้น (อ่าน วิธีการทำหนังสือผ่านแดนชั่วคราวไทย-พม่า ด่านแม่สอด-เมียวดี)
แม่สอดกลายเป็นหัวเมืองชายแดนที่มีความสำคัญต่อการส่งออกของไทยเป็นอย่างมาก ตั้งแต่ไทยและพม่าตกลงเรื่องศุลกากรกันอย่างจริงจัง ทุกวันนี้มีรถบรรทุกวิ่งเข้า-ออกเยอะ เห็นได้ว่ารถติดรอเข้าด่านจากฝั่งไทยไปพม่ากันยาวเลย
จากชายแดนเมียวดีที่ติดกับฝั่งไทยไปเพียง 15 กม. ก็เป็นแหล่งกระจายสินค้าหลักของรัฐบาลพม่า ซึ่งเป็นจุดยุทธศาสตร์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญ เพราะว่ามีไฮเวย์มุ่งตรงไปยังกรุงย่างกุ้ง เมืองหลวงของพม่านั่นเอง
สินค้าที่ส่งออกของไทย มีตั้งแต่สินค้าอุปโภค บริโภค เครื่องใช้ไฟฟ้า วัสดุก่อสร้าง ไปจนถึงมอเตอร์ไซต์ และรถไถคูโบต้า เพราะคนพม่าเองก็มองว่าเกรดสินค้าไทยดีกว่าบ้านเค้า
เชื่อมั้ยว่ายาพาราเซตามอลที่หมดอายุจากไทย ก็ยังนำมาขายกันได้ที่นี่ หรือแม้แต่เครื่องจักรทางเกษตรขนาดใหญ่แบบ ‘รถคูโบต้า’ แบบนี้วิ่งข้ามแดนกันให้ขวักไขว่ เงินสะพัดผ่านชายแดนแห่งนี้ราว 20-30 ล้านบาทต่อวัน
เดินเล่นในจังหวัดเมียวดี ชายแดนการค้าไทย-พม่า
เมื่อเดินข้ามสะพานแม่น้ำเมย มายัง จ.เมียวดีแล้ว เราก็เห็นผู้คนคับคั่ง ที่เห็นเยอะมากๆ ก็มีร้านแลกเงินที่เป็นเคาเตอร์แบบโต๊ะนักเรียนไม้ๆ สมัยก่อนเรียงกันเพียบ เอาไว้สำหรับแลกเงินพม่าเป็นเงินไทยก่อนข้ามมาซื้อสินค้ากันค่ะ (พอดีรูปหาย เอาเคาเตอร์ snack bar ของพม่ามาให้ดูพลางๆ แทนละกันนะ)
ร้านค้าในเมืองเมียวดีส่วนใหญ่ ยังเป็นธุรกิจในเครือเรือน ร้านโชว์ห่วยเล็กๆ ขายกันเอง และสังเกตได้เป็นอย่างดีว่าสินค้าไทยเป็นที่นิยมของชาวพม่าจริงๆ
ร้านสะดวกซื้อก็เริ่มมีนะ แต่ยังไม่ใช่ร้านเชนแบบบ้านเรา ร้านนี้ชื่อ K7 (ไม่รู้ผสมจาก Circle K กับ 7-Eleven หรือเปล่า) ลองเดินเข้าไปดู สินค้าไทยแทบทั้งร้านเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นนม ปลากระป๋อง ชา กาแฟ หรือแม้แต่น้ำดื่มบรรจุขวดจากไทยก็ยังมีให้เลือกซื้อ
เท่าที่สังเกต สินค้าฟุ่มเฟือยก็มีให้เห็นค่อนข้างละลานตาอยู่ อย่างร้านมือถือ ร้านทอง คงเพราะผู้คนที่ผ่านมาเมืองนี้ค่อนข้างมีกำลังจับจ่ายใช้สอยมากอยู่แล้ว
ส่วนรถคันนี้ เค้าขาย Sim Delivery ค่ะ เป็นการประยุกต์ที่ดีสำหรับเมืองที่ร้านสะดวกซื้อยังเข้าไม่ถึงทุกพื้นที่แบบบ้านเรา (คล้ายรถขายไอศครีมเลยเนาะ)
ว่าแล้วเราก็เดินไปซอกแซกในตรอกซอกซอยดูบ้าง ผู้คนยังมีวิถีชีวิตแบบชาวบ้านทั่วไปอยู่ แบบเรือนไม้หลังนี้ ที่มีแตงโมขายอยู่เพียบ (รุ่นพี่กระซิบว่า มันไม่ค่อยหวานนะ เลยไม่ได้ซื้อมาชิม)
ไกด์กิตติมศักดิ์พาเราไปสักการะวัดเจดีย์ทอง หนึ่งในสามวัดดังของ จ.เมียวดี
ทางเข้าวัดมีสิงห์คู่ตัวโต ตามแบบฉบับวัดพม่าทั่วไป
พระประธานของวัดนี้คล้ายกับพระมหามัยมุนี ที่มัณฑะเลย์เลยค่ะ
สิ่งที่ประทับใจทุกครั้งเวลาเข้าวัดพม่าคือ เราสามารถสัมผัสได้ถึงพลังความศรัทธา ชาวพม่าจะถอดรองเท้าตั้งแต่ประตูวัด มาไหว้พระแบบเงียบๆ เรียบร้อย บางคนก็สวดต่อหน้าองค์พระอยู่นาน รุ่นพี่เสริมให้ด้วยว่า เวลาคนพม่าถ่ายรูปกับพระเค้าจะไม่หันหลังให้ตรงๆ แต่จะเอี้ยวตัวเล็กน้อยแสดงถึงความเคารพนบนอบ
ตลาดสดในเมียวดี ก็มีสินค้าหลากหลายให้เลือกชม ทั้งอาหารสด อาหารแห้งที่เป็นของพื้นบ้าน ส่วนเครื่องปรุงอาหาร เครื่องประทินผิวส่วนใหญ่ก็มาจากไทยทั้งนั้น (ไกด์เราเสริมให้อีกว่า แป้งสปริงซองขายดีนะเธอ) เมืองนี้เป็นเมืองแห่งโอกาสของคนที่มีหัวการค้าจริงๆ
แม้ว่าเราจะไม่ได้ของติดไม้ติดมือกลับมาที่ไทยเลยแม้แต่น้อย แต่เราก็ได้อะไรติดหัวมาพอสมควร ถึงแม้สินค้าไทยจะขายดีในวันนี้ แต่เมื่อพม่าเปิดเสรีทางการค้ามากขึ้น ประกอบกับความพร้อมของแรงงานที่มีประสบการณ์ทำงานตรงในไทย อีกหน่อยเราเองอาจเป็นฝ่ายนำเข้าสินค้าจากพม่าบ้างก็เป็นได้นะ
แผนที่และการเดินทาง
ใครที่สนใจอยากไปเดินเล่นเมืองเมียวดีแบบพวกเรา ดูรายละเอียดคร่าวๆ ได้ตามแผนที่เลยค่ะ (วิธีการทำบัตรผ่านแดนแม่สอด-เมียวดี)
สำหรับเรื่องที่จอดรถ ถ้าไม่เอารถข้ามไปจากฝั่งไทย ใช้วิธีเดินเท้าข้ามไป ส่วนใหญ่จะจอดกันข้างถนนแถวๆ เชิงสะพานไทย-พม่านั่นเอง ดังนั้นใครเห็นที่ว่างใกล้กับด่านก็ควรรีบจอดกันเลยนะ